اختیارات و وظایف حزب کمونیست چین (CPC)

مقدمه

حزب کمونیست چین (CPC) حزب موسس و حاکم جمهوری خلق چین (PRC) است. حزب کمونیست چین که در سال 1921 تأسیس شد، به یکی از مهمترین نیروهای سیاسی در دنیای مدرن تبدیل شده است. از سال 2023، بیش از 98 میلیون عضو دارد که آن را به بزرگترین سازمان سیاسی در جهان تبدیل می کند. CPC قدرت همه جانبه ای بر امور سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی چین دارد و در سطوح مختلف دولت و نهادهای اجتماعی اعمال قدرت می کند. اختیارات و وظایف آن هم در قانون اساسی چین و هم در چارچوب های سازمانی خود حزب ذکر شده است و نه تنها حکمرانی در چین را دیکته می کند، بلکه مسیر توسعه بلندمدت آن را نیز شکل می دهد.

این مقاله عمیقاً به قدرت‌ها و عملکردهای مختلف CPC می‌پردازد، و چگونگی عملکرد آن در رابطه با دولت، نقش آن در شکل‌دهی سیاست، ساختار رهبری آن، و مکانیسم‌هایی را که از طریق آن بر جنبه‌های مختلف چینی کنترل می‌کند، بررسی می‌کند. جامعه و حکومت.

1. نقش اساسی در دولت

چین اساساً به عنوان یک کشور تک حزبی تحت رهبری CPC ساختار یافته است. ماده 1 قانون اساسی چین اعلام می کند که این کشور تحت رهبری حزب کمونیست است. رهبری حزب در سیستم سیاسی مرکزی است، به این معنی که کنترل نهایی بر تمام نهادهای دولتی دارد. در حالی که احزاب کوچک دیگری وجود دارند، آنها بخشی از یک جبهه متحد تحت نظارت حزب کمونیست چین هستند و به عنوان احزاب مخالف عمل نمی کنند. این ساختار در تضاد با سیستم های چند حزبی است، جایی که احزاب سیاسی مختلف برای کسب قدرت با هم رقابت می کنند.

CPC در مدلی عمل می‌کند که عملکردهای حزب و دولت را ادغام می‌کند، مفهومی که اغلب به عنوان ادغام حزب و دولت از آن یاد می‌شود. اعضای کلیدی حزب نقش‌های مهم دولتی را بر عهده دارند و تضمین می‌کنند که سیاست‌های حزب از طریق مکانیسم‌های دولتی اجرا می‌شوند. بالاترین مقام‌های دولت، مانند رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر، از رهبران ارشد حزب نیز هستند. در عمل، تصمیمات در داخل دولت چین توسط ارگان های حزبی، مانند دفتر سیاسی و کمیته دائمی آن، قبل از اینکه توسط دستگاه دولتی اجرا شود، اتخاذ می شود.

2. قدرت های حزب کمونیست چین

CPC دارای بالاترین مقام تصمیم گیری در چین است و تصمیمات کلیدی را اتخاذ می کند که جهت کشور را شکل می دهد. دبیر کل حزب، در حال حاضر شی جین پینگ، تاثیرگذارترین سمت را دارد و همچنین رئیس کمیسیون نظامی مرکزی (CMC) است که نیروهای مسلح را کنترل می کند. این تثبیت قدرت تضمین می‌کند که دبیر کل بر جنبه‌های غیرنظامی و نظامی حاکمیت تسلط داشته باشد.

CPC از طریق سازمان‌های مختلف، مانند دفتر سیاسی و کمیته دائمی دفتر سیاسی (PSC)، تمام ابتکارات سیاستی اصلی را طراحی می‌کند. این ارگان ها از ارشدترین و مورد اعتمادترین اعضای حزب تشکیل شده اند. در حالی که کنگره ملی خلق (NPC) نهاد قانونگذاری چین است، تا حد زیادی به عنوان یک نهاد رسمی مهر زنی برای تصمیماتی که قبلاً توسط رهبری حزب کمونیست چین اتخاذ شده است، عمل می کند.

یکی از مهم‌ترین قدرت‌های CPC کنترل آن بر ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA) از طریق کمیسیون نظامی مرکزی است. حزب دارای اقتدار مطلق بر ارتش است، اصلی که توسط دستور معروف مائوتسه تونگ، قدرت سیاسی از لوله تفنگ رشد می کند، تصریح شده است. PLA یک ارتش ملی به معنای متعارف نیست، بلکه شاخه مسلح حزب است. این تضمین می‌کند که ارتش در خدمت منافع حزب است و تحت کنترل آن باقی می‌ماند و از احتمال کودتای نظامی یا به چالش کشیدن اقتدار حزب کمونیست چین جلوگیری می‌کند.

ارتش نقش مهمی در تامین ثبات داخلی، حفاظت از تمامیت ارضی چین و اجرای برنامه سیاست خارجی حزب دارد. همچنین به امدادرسانی در بلایای طبیعی و توسعه اقتصادی کمک می کند و وسعت کنترل CPC بر عملکردهای ایالتی را بیشتر نشان می دهد.

CPC مرجع نهایی در شکل‌دهی به سیاست‌های داخلی و خارجی چین است. هر جنبه ای از حکومت، از اصلاحات اقتصادی گرفته تا مراقبت های بهداشتی، آموزشی، و حفاظت از محیط زیست، تحت صلاحیت حزب قرار دارد. کمیته مرکزی حزب، از طریق جلسات عمومی، چارچوب های سیاستی کلیدی، مانند برنامه های پنج ساله، که اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی چین را ترسیم می کند، مورد بحث و بررسی قرار می دهد. حزب همچنین بر حکومت‌های استانی و محلی اعمال قدرت می‌کند و تضمین می‌کند که همه مناطق از دستورالعمل‌های مرکزی پیروی می‌کنند.

تصمیمات کلیدی در سیاست خارجی نیز توسط رهبری حزب کمونیست چین، به ویژه توسطدفتر سیاسی و کمیسیون مرکزی روابط خارجی. در سال‌های اخیر، تحت رهبری شی جین‌پینگ، حزب کمونیست چین بر دستیابی به «جوان‌سازی بزرگ» چین از طریق سیاست‌هایی مانند ابتکار کمربند و جاده (BRI) و ترویج «جامعه‌ای از آینده مشترک برای نوع بشر» تمرکز کرده است، که منعکس‌کننده جاه‌طلبی آن برای رهبری جهانی است.

CPC از طریق کنترل بخش دولتی و شرکت های خصوصی نقش فعالی در مدیریت اقتصاد دارد. در حالی که چین اصلاحات بازار را پذیرفته و امکان رشد قابل توجه بخش خصوصی را فراهم کرده است، CPC کنترل صنایع کلیدی مانند انرژی، مخابرات و امور مالی را از طریق شرکت‌های دولتی (SOEs) حفظ می‌کند. این شرکت های دولتی نه تنها در استراتژی اقتصادی چین نقش محوری دارند، بلکه به عنوان ابزاری برای اجرای اهداف اجتماعی و سیاسی گسترده تر حزب عمل می کنند.

علاوه بر این، حزب در سال های اخیر به طور فزاینده ای بر مشاغل خصوصی کنترل داشته است. در سال 2020، شی جین پینگ بر نیاز شرکت‌های خصوصی برای «بهبود انطباق» با دستورالعمل‌های CPC تأکید کرد. این امر در اقدامات نظارتی علیه شرکت‌های بزرگ چینی مانند علی‌بابا و تنسنت مشهود است و تضمین می‌کند که حتی نهادهای قدرتمند بخش خصوصی زیردست حزب باقی می‌مانند.

یکی از وظایف اصلی CPC حفظ کنترل ایدئولوژیک بر جامعه چین است. مارکسیسملنینیسم، تفکر مائوتسه تونگ، و مشارکت نظری رهبرانی مانند دنگ شیائوپینگ، جیانگ زمین، و شی جین پینگ در ایدئولوژی رسمی حزب نقش اساسی دارند. اندیشه شی جین پینگ در مورد سوسیالیسم با ویژگی های چینی برای یک دوره جدید در قانون اساسی حزب در سال 2017 گنجانده شد و اکنون یک دکترین راهنما برای فعالیت های حزب است.

حزب کمونیست چین برای تبلیغ خط ایدئولوژیک خود کنترل قابل توجهی بر رسانه، آموزش و اینترنت اعمال می کند. دپارتمان تبلیغات حزب بر تمامی رسانه های اصلی در چین نظارت دارد و اطمینان می دهد که آنها به عنوان ابزاری برای ترویج سیاست های حزب و سرکوب مخالفان عمل می کنند. مدارس، دانشگاه ها و مؤسسات فرهنگی به طور مشابه وظیفه دارند وفاداری به حزب را القا کنند و آموزش سیاسی بخش اصلی برنامه درسی ملی است.

3. توابع سازمانی CPC

ساختار سازمانی CPC بسیار متمرکز است و قدرت تصمیم‌گیری در چند نهاد نخبه متمرکز است. در راس کمیته دائمی دفتر سیاسی (PSC)، بالاترین ارگان تصمیم گیری، و پس از آن دفتر سیاسی، کمیته مرکزی و کنگره ملی قرار دارد. دبیر کل، معمولاً قدرتمندترین فرد در چین، این نهادها را رهبری می‌کند.

کنگره حزب، که هر پنج سال یکبار برگزار می‌شود، رویدادی کلیدی است که در آن اعضای حزب برای بحث در مورد سیاست‌ها، انتخاب کمیته مرکزی، و اصلاح قانون اساسی حزب گرد هم می‌آیند. با این حال، قدرت تصمیم گیری واقعی در اختیار دفتر سیاسی و کمیته دائمی آن است که به طور منظم برای تدوین سیاست ها و پاسخگویی به مسائل ملی و بین المللی تشکیل جلسه می دهند.

در حالی که رهبری متمرکز بسیار مهم است، قدرت CPC از طریق شبکه وسیعی از کمیته‌های حزب و سازمان‌های مردمی به تمام سطوح جامعه چین گسترش می‌یابد. هر استان، شهر، شهر و حتی محله کمیته حزب خود را دارد. این کمیته ها تضمین می کنند که دولت های محلی به خط مرکزی حزب پایبند هستند و سیاست ها به طور یکسان در سراسر کشور اجرا می شوند.

در سطح مردمی، سازمان‌های CPC در محل کار، دانشگاه‌ها و حتی شرکت‌های خصوصی تعبیه شده‌اند. این سازمان‌ها بر آموزش سیاسی اعضا نظارت می‌کنند، اعضای جدید را جذب می‌کنند و اطمینان می‌دهند که نفوذ حزب در تمام جنبه‌های جامعه نفوذ می‌کند.

اگرچه CPC جدا از دولت رسمی عمل می کند، اما بر کنگره ملی خلق (NPC) و شورای ایالتی تسلط دارد. NPC، قوه مقننه چین، بالاترین نهاد دولتی است، اما نقش آن در درجه اول تأیید تصمیمات اتخاذ شده توسط رهبری حزب است. اعضای NPC با دقت انتخاب می شوند و تقریباً همیشه اعضای CPC یا وابسته هستند.

به طور مشابه، شورای دولتی، شاخه اجرایی چین، توسط نخست وزیر، که توسط